Μαριδάκης

Επώνυμο εθνικών αγωνιστών από την Κρήτη. 1. Γεώργιος. Καταγόταν από τον οικισμό Καινούργιο της Μεσαράς. Κατά τη διάρκεια της επανάστασης του 1866-69 πολέμησε ως οπλαρχηγός, στις επιχειρήσεις της ανατολικής Κρήτης και του Ρεθύμνου. 2. Εμμανουήλ (Καινούργιο Μεσαράς ; – Σίφνος 1850). Οπλαρχηγός από τον οικισμό. Το 1821 συγκρότησε σώμα αγωνιστών με δικά του χρήματα και πήρε μέρος στις επιχειρήσεις του Ρεθύμνου και της ανατολικής Κρήτης. Το 1823 τραυματίστηκε σε μάχη στην Σητεία. Μετά την ανάρρωσή του ασχολήθηκε με την πρακτική χειρουργική και θεράπευσε πολλούς τραυματίες μέχρι το τέλος του Αγώνα, οπότε εγκαταστάθηκε στη Σίφνο. 3. Κυριάκος (Χώρα Σφακιών ; – Σάμος 1840). Αδελφός του Κωνσταντίνου (4.). Ως οπλαρχηγός πήρε μέρος σε πολεμικές επιχειρήσεις στην Κρήτη και στην Πελοπόννησο σε όλη τη διάρκεια του Αγώνα. Μετά το τέλος της Επανάστασης εγκαταστάθηκε στη Σάμο και ασχολήθηκε με το εμπόριο. 4. Κωνσταντίνος (Χώρα Σφακιών 1800 - Σύρος 1881). Οπλαρχηγός. Ήταν πλοιοκτήτης και μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία στην Έφεσο από τον αγωνιστή Μελιδώνη. Το 1821 συγκρότησε σώμα από Κρητικούς της Μικράς Ασίας και μετέβη στη Σάμο, όπου πήρε μέρος σε μάχες για την απόκρουση των Τούρκων που εισέβαλαν στο νησί. Στη συνέχεια επέστρεψε στην Κρήτη και συμμετείχε σε όλες τις πολεμικές επιχειρήσεις της περιοχής των Χανιών μέχρι το 1824, οπότε, μετά την καταστολή του επαναστατικού κινήματος, μαζί με χιλιάδες Κρητικούς πρόσφυγες κατέφυγε στην Πελοπόννησο· εκεί πολέμησε υπό τις διαταγές του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη. Τον επόμενο χρόνο γύρισε στην Κρήτη και το 1830 εγκαταστάθηκε στη Σύρο, όπου ασχολήθηκε με το εμπόριο. 5. Νικόλαος (; – Χανιά 1889). Οπλαρχηγός. Πολέμησε στην Κρήτη και στην Πελοπόννησο μέχρι το τέλος της Επανάστασης, οπότε εγκαταστάθηκε στη Σύρο. Αργότερα επέστρεψε στα Χανιά και ασχολήθηκε με το εμπόριο. Ωστόσο, το 1866 ο Μουσταφά πασάς, Τούρκος διοικητής του νησιού, τον εξανάγκασε να πάει στην Κωνσταντινούπολη ως εκπρόσωπος των συμπατριωτών του στην τουρκική κυβέρνηση, σχεδιάζοντας τη σύλληψή του από τις τοπικές αρχές. Ο Μ. κατόρθωσε τελικά να διαφύγει στη Σύρο και παρέμεινε στο νησί μέχρι το τέλος της Επανάστασης του 1869, οπότε του δόθηκε αμνηστία και επέστρεψε στα Χανιά.